روشن نفس

برسانیم به روشن نفسی ناکسان را به مقامات کسی

تازه شد خط و رخت از دم روشن نفسان چون گل و سبزه که از باد سحر تازه شود

مرد حق آن بندهٔ روشن نفس نایب تو در جهان او بود و بس

از مهر بتان جامی هر لحظه برآری دم چون صبح درین معنی روشن نفسی داری

در ایام سلطان روشن نفس نبیند دگر فتنه بیدار کس

ما همه بر سر راهیم و جهانی گذرست چشم روشن نفسی کان ز جهان تو بود