روز نجومی
معنی کلمه روز نجومی در فرهنگستان زبان و ادب
معنی کلمه روز نجومی در ویکی واژه
فاصلۀ زمانی میان دو گذر متوالی نقطۀ اعتدال بهاری از نصف النهار ناظر.
جملاتی از کاربرد کلمه روز نجومی
چنانچه مبدأ یک‌دورهٔ تناوب حرکت وضعی زمین، یک ثابت کیهانی شامل یک ستاره یا نصف النهار نجومی با توجه به نقطه اعتدال بهاری باشد، شبانه‌روز نجومی نام دارد. در ستاره‌شناسی روز نجومی است برابر است با یک‌بار گردش زمین به‌دور خود نسبت به ستارگان ثابت است که طول آن ۲۳٫۹۳۴ ساعت است. این زمان با توجه به نصف‌النهار سماوی اندکی متفاوت است.
بلندی مداری حداکثر حدود ۲۰۲۰۰ کیلومتر است، یعنی شعاع مداری حداکثر ۲۶۶۰۰ کیلومتر است. هر ماشین فضایی، در هر روز نجومی دو بار و همان مسیر قبلی را نسبت به زمین می‌پیماید. این مسئله مخصوصاً هنگام ارتقا و تکمیل سامانه خیلی کمک‌کننده بود. چرا که حتی فقط با ۴ ماهواره و جاگیری درست، هر چهار ماهواره در طی چند ساعت، از یک نقطه خاص قابل دید بودند. برای عملیات‌های نظامی، تکرار گذرهای زمینی از یک منطقه می‌تواند منجر به اطمینان از پوشش خوب منطقه نبرد باشد.
یک دور گردش کامل کره زمین به دور خودش ۲۳ ساعت و ۵۶ دقیقه و ۴ ثانیه طول می‌کشد که به آن روز نجومی می‌گویند که ۳ دقیقه و ۵۶ ثانیه از روز خورشیدی کوتاه‌تر است.
زمان نجومی یا روز نجومی اندازه‌گیری حرکت وضعی زمین بر اساس عبور متوالی یک ستاره ثابت یا به اعتباری دیگر نقطه اعتدال بهاری (یا یک نصف النهار خاص) است (شبانه روز نجومی).
روز یا شبانه‌روز، به معنی مدت زمان یک دوره تناوب حرکت وضعی زمین می‌باشد که با توجه به مبدأ این دوره کاربردها و تعاریف گوناگون دارد و عام‌ترین کاربرد آن روز خورشیدی بمعنی دوره تناوب نسبت به خورشید (روز حقیقی) است که با تعدیل آن بر پایهٔ یکای متریک زمان (ثانیه) به‌عنوان یک‌دورهٔ ۲۴ساعته (روز متوسط) واحدی از زمان و گاه‌شماری است. کاربرد دیگر آن، روز نجومی است که این تناوب با مبدأ یک نقطهٔ ثابت کیهانی (ستاره یا نصف‌النهار) است. برای دیگر سیارات نیز با توجه به دوره تناوب وضعیِشان شبانه‌روز در نظر گرفته می‌شود. در یک شبان‌روز، به ترتیب: بامداد، نیم‌روز (ساعت ۱۲)، بعدازظهر (پس‌نیم‌روز)، عصر (ایوار) و نیم‌شب (ساعت ۲۴ یا ۰۰) هستند.