رطب و یابس. [ رَ ب ُ ب ِ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) تر و خشک. ( یادداشت مؤلف ). || کنایه از دو گونه سخن بی معنی و خوب است : لارطب و لایابس الا فی کتاب مبین. ( قرآن 59/6 ). ( یادداشت مؤلف ).کنایه از سخن صحیح و ناصحیح. ( فرهنگ فارسی معین ). - رطب و یابس بهم بافتن ؛سخن صواب و ناصواب را به هم آمیختن. ( یادداشت مؤلف ). - رطب و یابس گفتن یا بهم بافتن ؛ بی اندیشه گفتن. ( یادداشت مؤلف ). سخنان درست و نادرست گفتن. ( فرهنگ فارسی معین ).
جملاتی از کاربرد کلمه رطب و یابس
اگر حرفی شنیدیم از مدرس جوابش گفت باید رطب و یابس
نباشد خارج از وی خود وجودی ز رطب و یابس و نابود و بودی
هرچه گویی بیدل از نقص و کمال آگاه باش معنی از وضع عبارت رطب و یابس میشود
باز کرد از رطب و یابس حق نورد روح را من امر ربی مهر کرد
که تا جامع و فاضل ز ایزد کردهام حاصل که رطب و یابس عالم در او مسطور میباشد