ربز

دربا گدای دست گهر بارت ازکرم پیشکف تو، ابر عرق ربز از حیا

آنغمزهٔ خون ربز را سر ده بجان عاشقان الحق که نازت میرسد خوب و خوش زیباستی

ساقی دوسه ساغر به کدو ربز، گدا را از پیر مغان جز طلب ارشاد ندارم

پیش دونان چند ربزی آبروی احتیاج از جهان بردار باید دست اگر برداشتن