راهسپار

معنی کلمه راهسپار در لغت نامه دهخدا

راهسپار. [ س ِ ] ( نف مرکب ) راهسپر. راهرو. راه پیما. رهسپار. رهسپارنده.راه رونده. طی طریق کننده. پیماینده راه :
با چنین موکب واین کوکبه و خیل و حشم
آمدیم از پی آهنگ خزان راهسپار.صبوری ملک الشعراء.و رجوع به رهسپار شود.
- راهسپار دیار عدم شدن ؛ کنایه از مردن. ( یادداشت مؤلف ).

معنی کلمه راهسپار در فرهنگ فارسی

راهسپر . راهرو . راه پیما . رهسپار . رهسپارنده .

جملاتی از کاربرد کلمه راهسپار

سبزه از باغ بشد سوی عدم راه نورد غنچه از راغ بشد سوی سفر راهسپار
پیرو اتمام جنگ، جودت حاجی‌اف به همراه هم کلاسش قارا قارایف دوباره راهسپار مسکو شد و آنجا تحت تأثیر عمیق دمیتری شوستاکوویچ، آهنگساز روس دورهٔ شوروی، قرار گرفت.