رامسس هفتم. [ س ِ س ِ هََ ت ُ ] ( اِخ ) اوزیمارع میامن . از فراعنه مصر قدیم و از سلسله بیستم بود که حداقل هفت سال سلطنت کرده است. رجوع به تاریخ مصر قدیم ص 37 شود.
معنی کلمه رامسس هفتم در فرهنگ فارسی
اوزیمارع میامن . از فراعن. مصر قدیم و از سلسل. بیستم بود که حداقل هفت سال سلطنت کرده است .
معنی کلمه رامسس هفتم در دانشنامه عمومی
رامسس هفتم ششمین پادشاه دودمان بیستم مصر باستان بود. دربارهٔ دوران دقیق فرمانروایی او در میان مصرشناسان اختلاف وجود دارد؛ عده ای فرمانروایی او را میان سال های ۱۱۳۶ تا ۱۱۲۹ پ. م. و عده ای دیگر میان ۱۱۳۱–۱۱۳۸ پ. م. می دانند او در آرامگاه کی وی۱ در دره پادشاهان به خاک سپرده شد. مومیایی او هرگز یافت نشد، اگرچه چهار فنجان که نام او را داشتند در «گنجینه پادشاهی» دی بی۳۲۰ به همراه بقایایی از فرعون هایی دیگر یافت شدند.
