دوابخش

معنی کلمه دوابخش در لغت نامه دهخدا

دوابخش. [ دَ ب َ ] ( نف مرکب ) دوابخشنده. چاره گر. معالج. شفابخش :
که ای محراب چشم نقش بندان
دوابخش درون دردمندان.نظامی.فریبنده چشمی جفاجوی و تیز
دوابخش بیمار و بیمارخیز.نظامی.

معنی کلمه دوابخش در فرهنگ فارسی

دوا بخشنده . چاره گر .

جملاتی از کاربرد کلمه دوابخش

که ای محراب چشم نقش‌بندان دوابخش درون دردمند‌ان