ده فیش

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت دهستان ده فیش برابر با ۴٬۳۰۷ نفر بوده است.

دهستان ده فیش، یکی از دهستان‌های بخش بنارویه شهرستان لارستان در استان فارس ایران است. مرکز این دهستان، روستای ده فیش است.

حسن‌آباد، روستایی در دهستان ده فیش بخش بنارویه شهرستان لارستان در استان فارس ایران است.

پس از آن از حالت قلعه نشینی خارج می‌شوند ولی قلعه تخلیه نمی‌شود و عده‌ای از آن‌ها به پایین‌تر یعنی کنار مسجد خواجه شفیع که حالا مسجد امام علی (ع) است کوچ می‌کنند حاج شاه احمد در آنجا خانه و حمام می‌سازد و کم‌کم آنجا وسعت می‌گیرد و تا کنار شاه میر عالی حسین پیشروی می‌کند و پی ریزی ده‌فیش دوم را انجام می‌دهد که به ده فیش سفلا معروف است. در این دوران یک قلعه دیگری به نام قلعه کیش هم وجود داشته که کشیشان و مغ‌ها در آن زندگی می‌کردند؛ می‌گویند که آخرین بازماندگان زردشتی ده فیش هم قلعه‌ای داشته‌اند که قسمت غربی روستا قرار داشته و دارای ۲ برج بلند بوده که هنوز هم خرابه‌های ان به همراه یک چاه به عمق ۳۰متر باقی مانده است.[نیازمند منبع]

ده فیش، روستایی در دهستان ده فیش بخش بنارویه شهرستان لارستان در استان فارس ایران است. این روستا، مرکز دهستان ده فیش است.

جمعیت بنارویه برابر با ۱۷۳۲۷تن است (سرشماری ۹۵)، درآمد مردم اکثراً از کشاورزی دادوستد و سفر به کشورهای حوزه خلیج فارس می‌باشد. بخش بنارویه در حال حاضر مستقل بوده و شامل شهر بنارویه و دهستان ده فیش که شامل ۶ روستای شرفویه؛ مارمه؛ بختیارویه؛ حسن‌آباد مرگماری؛ دهفیش؛ لاغران است، می‌باشد.

اقتصادشان بر پایه کشاورزی و کشت آن‌ها ذرت؛ پنبه؛ گندم؛ جو و تنباکو بوده است و همچنین در دامنه کوه ازگوی انجیر و انار بوده که انجیرهای آن پرثمر می‌شده و نیز نخلستان‌های فراوان که حدود ۱۲۰۰۰ نخل خرما داشته‌اند؛ حدود ۲۰ چاه در آنجا بوده که از آب آن برای آبیاری درختانشان استفاده می‌کردند. این دوره اول ده‌فیش بود که به ده فیش علیا معروف است.[نیازمند منبع]

دامچه، روستایی در دهستان ده فیش بخش بنارویه شهرستان لارستان در استان فارس ایران است.

جلال‌آباد، روستایی در دهستان ده فیش بخش بنارویه شهرستان لارستان در استان فارس ایران است.

ده فیش تاکنون ۳ دوره را طی کرده است که به شکل کنونی درآمده است. ده‌فیش اول در قلعه‌ای ۳ طبقه بوده است و حدود ۱۲۰ خانواده در آن زندگی می‌کردند. برای جلوگیری از ورود بیگانگان به درون قلعه دور تا دور آن را خندقی به عرض ۱۵ متر و عمق نامعلومی زده بودند که هیچ اسبی نتواند از روی آن بپرد و برای ورود و خروج خودشان تخته‌ای داشتند که از درب ورودی با بند و منجنیق روی آن می‌گذاشتند.[نیازمند منبع]