ده بر

تو مرا ای بحر عرفان پند ده بر دلم از پند خودپیوند ده

بر جمال شه ساقی تو قدح ها ده بر ثنای شه مطرب تو نواها زن

گر جان بداندیشت گوید بد شه پیشت ده بر دهن او زن تا کم کند افسانه

پات بی کفش زفقر است و فنا کفش گوئی ز ده بر فقر غنا

بر خواص ده بر کرام ده بر دوام ده نی به سرسری

گفت خواجه رو مرا غربال نیست گفت میزان ده برین تسخر مه‌ایست

مخموران را پیالهٔ می در ده بر نعرهٔ چنگ و نالهٔ نی در ده

ساقی میِ شوق ناک در ده بر سرکش و ده به دست و سر ده