دلریشی

بنده دلریش سلطانیم و مرهم وصل اوست عاقبت رحمی کند سلطان به دلریشی ما

ناگهی از کاروان پیشی گرفت راه درویشی و دلریشی گرفت

حرامست اهل معنی را چشیدن نعمت خوانی که نبود سینه نان گرم و دلریشی نمکدانش

دل تو منبع لطف و دل ما مخزن غم ز تو دلجوئی شایان و ز ما دلریشی

عجز بی خویشی و درویشی و دلریشی و درد این همه بر دعوی عشقت گواه آورده ام