دلاکروا

یک بازرس پلیس نیویورک به همراه همسرش برای ماه عسل اروپا به سفر می‌رود. آنها در هواپیمای خود با مردی مرموز آشنا می‌شوند که آنها را به یک شب‌نشینی خانوادگی دعوت می‌کند که در گروه کوچکی در کشتی مجلل یک میلیاردر سالخورده برگزار می‌شود. هنگامی که مرد ثروتمند به قتل می‌رسد، آنها مظنون اصلی مأمور اینترپل لوران دلاکروا می‌شوند.

با این حال، در مقابل اوژن دلاکروا (که شخصاً از یک حرمسرا در الجزایر بازدید کرده بود)، هرگز برای مشاهدهٔ چنین موضوعاتی شخصاً به آفریقا یا خاورمیانه مسافرت نکرد و فاحشه‌هایی که او برای ترسیم نقاشی‌هایش از بدن آن‌ها الگو برداشته، ظاهراً بیشتر سفیدپوست اروپایی به نظر می‌رسند، تا اینکه احیاناً از اهالی خاورمیانه یا آفریقایی باشند.

ژان فرانسوا اوبن، کابینت ساز برجسته فرانسوی، پدربزرگ مادری اوژن دلاکروا بود.

شاعران، نقاشان و مجسمه‌سازان بزرگ بسیاری به خلق آثار برجسته‌ای پرداختند که موضوع اصلی آن صحنه‌ها و داستان‌های کمدی الهی است. بوتیچلی، نقاش بزرگ و معاصر میکل آنژ در سدهٔ ۱۵ (میلادی)، یکی از آنان است. دلاکروا، نقاش بزرگ دیگر و ویلیام بلیک شاعر بزرگ انگلیسی سدهٔ ۱۸ (میلادی)، گوستاو دوره، نقاش و حجار بزرگ سدهٔ ۱۹ (میلادی)، رافائل، شفر، گلز، دلابرد، هامان، مورخانی و بسیاری دیگر، از زمره کسانی هستند که با موضوع کمدی الهی آثار جاودانی خلق کرده‌اند. بجز اینها از دیر باز تاکنون در کرسی‌های «دانته‌شناسی» در دانشگاه‌های معتبر جهان، به شناخت، تفسیر و معرفی کمدی الهی می‌پردازند. اخیراً هم نویسندهٔ آمریکایی دن براون کتابی تحت عنوان دوزخ منتشر کرده که الهام گرفته از کمدی الهی دانته است

اوژن دلاکروا از دانش‌آموختگان دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس بود. وی از موضوعات فاضلانه‌ای که آکادمی به تصویر در آوردنشان را از نقاشان می‌خواست خسته بود، و در سال ۱۸۳۲ به شمال آفریقا سفر کرد تا دربارهٔ رنگ‌های تابناک و آرایه‌های رومانتیک جهان عرب پژوهش کند.[پانویس ۳]