دشمن روی

شد آخر [از] نسیم لطف یزدان چو آتش خیل دشمن روی گردان

چون بخواهد دل سلام آن یکی همچون عروس مر زفاف صحبت داماد دشمن روی را

چند ازین یوسفان گرگ صفت چند ازین دوستان دشمن روی

به عشق کیسه گشای و امیدِ خامْ طمع به هجر دشمن روی و به وصل خوش دیدار

گر اشارت بود از دوست چه باک از دشمن روی در کعبه بود خوف بیابانم نیست

ز دشمن روی می کردند پنهان پیش ازین مردم شوند اکنون ز وحشت دوستان از دوستان پنهان

کی تواند روی او بی عشق دشمن روی دید دوست روی عشق باید تا ببیند روی دوست

صبر و جودش به رغم مردم کوی روز و شب دوستدار دشمن روی

نزاریا اگرت سر چو دل بخواهد رفت برایِ دوست مگردان ز تیغِ دشمن روی

ای عشق، تو ما را به جهان می‌ارزی دشمن رویی و دوستی می‌ورزی