درمسجدی. [ دَ م َ ج ِ ] ( ص نسبی ) کودکی است که وی را پیش در مسجد می گذارند تا مردم او را بردارند. این کلمه در تداول گناباد خراسان شایع است و به عربی مَنبوذ نامیده می شود. ( یادداشت محمدِ پروین گنابادی ). کوی یافت.
جملاتی از کاربرد کلمه درمسجدی
بجز ابروی توبر روی توهرگز ندیدم من که محرابی بود درمسجدی یا خانقاهی کج