داوید

در سال ۲۰۰۹ هشادال در ووئلتا اسپانیا حضور یافت. او توانست رتبهٔ دوم مرحلهٔ کوهستانی دهم را پشت سر سایمون گرنز به دست آورد. سپس در مرحلهٔ ۱۲ از گروه رقیبان اصلی جدا شد و به داوید گارسیا که فرار کرده‌بود پیوست و در خط پایان، از او پیشی گرفت تا برندهٔ مرحله شود. به این ترتیب به نخستین کانادایی تبدیل شد که در یک مرحله از ووئلتا (و نیز مرحله‌ای از یک گرند تور پس از استیو باوئر در تور دو فرانس ۱۹۸۸) برنده شده‌است. البته بعداً از مسابقه انصراف داد و در مرحلهٔ ۱۸ شرکت نکرد. هشادال تنها کانادایی بود که در تور دو فرانس ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ شرکت می‌کرد.

دانشگاه بن گوریون (در عبری: אוניברסיטת בן גוריון בנגב) دانشگاهی دولتی است که در شهر بئرشبع و در مرکز منطقه صحرای نگب در جنوب اسرائیل واقع شده است. مقر دانشگاه در جایی قرار گرفته است که روزی داوید بن گوریون اولین نخست وزیر اسرائیل در آن مکان اعلام داشت که: «استعداد اسرائیل در تولید علم، تحقیقات و فناوری در صحرای نگب به پرتو امتحان گذاشته خواهد شد».

در شروع فصل ۱۸–۲۰۱۷ از سگوندا دیویسیون، باشگاه، دروازه‌بان اخیرا بازنشسته‌اش، داوید کوبنیو را به عنوان مدیر ورزشی باشگاه منصوب کرد. در انتهای فصل، آنها صعود خود را با پیروزی یک گله مقابل لوگو، یک بازی مانده به پایان فصل تضمین کردند. و با ۷۶ امتیاز از ۴۲ بازی، قهرمان شدند.

داوید ویا در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۰ فوق ستاره تیم ملی فوتبال اسپانیا بود و این تیم را یک تنه تا مرحله نیم نهایی بالا آورد و در فینال با گل لحظات پایانی آندرس اینیستا اسپانیا قهرمان جام جهانی (برای اولین بار در تاریخ جام جهانی) شد.

سه ستون این برج از سال ۲۰۰۰ با تندیس‌هایی از نوزادانی که چهاردست‌وپا راه می‌روند تزئین شده‌است. این تندیس‌ها اثر داوید چرنی، مجسمه‌ساز چکی است.

در هنگامه جنگ دوم جهانی انسکو به زادگاهش پناه برد و در آنجا به دفاع از موسیقی نو رومانیایی پرداخت. پس از جنگ نیز او با وجود مشکلات مالی و سلامتی هرگز تا پایان از تلاش و کوشش بازنایستاد و به عنوان نوازندهٔ ویولن و رهبر ارکستر با داوید اویستراخ، امیل گیلس، یهودی منوهین و آلفرد کورتو کنسرت‌هایی را برگزار کرد. وی در نیمه‌شب ۳ به ۴ ماه مهٔ ۱۹۵۵ در قلب پاریس در گذشت و در گورستان پر-لاشز به خاک سپرده شد.

هنگامی که در سال ۱۹۲۱ دولت برآمده از انقلاب مکزیک پروژه‌ای بزرگ برای نقاشی دیوارهای بناهای عمومی پایتخت اعلام کرد، ده‌ها هنرمند با نقاشی‌های عظیم خود دیوارهای شهر را با تابلوهای مؤثر و درخشان خود آراستند. از میان آن‌ها به‌ویژه سه نفر به عنوان نمایندگان اصلی این جریان به شهرت رسیدند: داوید آلفارو سی‌که‌ایروس، خوزه کلمنته اوروسکو و دیگو ریورا.

بعد ازآزاد فرانسه او برای رقابت‌های کویینز لندن وایلد کارت تهیه کرد. اما باز هم نتوانست موفقیتی بدست آورد و با وجود بازی درخشانش در دور اول بازی‌ها حذف شد. بلافاصله پس از پایان این رقابت‌ها اندی خودرا برای ویمبلدون آماده کرد. اندی در این رقابت‌ها بسیار درخشان ظاهر شد و توانست در اولین مرحله جورج باستل را از پیش رو بردارد و در دور دوم مقابل رادک استپانکی که آن زمان سید ۱۴ مسابقات بود به پیروزی برسد. در دور سوم اما اندی نتوانست مقابل داوید نعلبندیان به پیروزی برسد و بازی را در ۳ ست واگذار کرد… درگرند اسلم بعدی یعنی یو اس اوپن که اندی یک بار قهرمانی در آن را در ردهٔ جونیور تجربه کرده بود اندی نتوانست از دور دوم بیشتر بالا بیاید.

۱۴. نقاش اثر، ژاک لویی داوید نیز در غرفه‌ها نشان داده شده‌است.

امیرفرشید رحیمیان فعالیت‌های حرفه‌ای خود را از سال ۱۳۵۳ همزمان با عضویت در ارکستر ژونس موزیکال ایران، به عنوان نوازندهٔ ساز ترومپت آغاز کرد. او در سال ۱۳۵۵ به منظور ادامهٔ تحصیل موسیقی به اتریش مهاجرت کرد و در کنسرواتوار وین به تحصیل مشغول شد. وی همزمان با تحصیل، در کلاس‌های موسیقی‌دان اتریشی توماس کریستین داوید حضور یافت و از آموزش‌های او در زمینهٔ آهنگسازی و رهبری ارکستر بهره برد. فرشید رحیمیان پس از پایان تحصیلات عالی موسیقی، در اواخر سال ۱۳۶۰ به ایران بازگشت. او در همین زمان با کتایون ریاحی، وقتی که هنوز بازیگر تئاتر و سینما نشده بود ازدواج کرد. حاصل این ازدواج که پس از چندسال به جدایی انجامید، فرزند او پوریا رحیمیان، زاده ۱۳۶۲ نوازنده و آهنگساز است.