خوش قد

ما جمع عاشقان تو خوش قد و قامتیم ما را صلای فتنه و شور و هزار شر

به پیش کس از بهر یک خندهٔ خوش قد خویش چون ماه نو خم ندارم

قطره ای از اشک خونین می چکانم بر سرش انتخاب خار خوش قدی چو در گلشن کنم

نشان بدهم که کس ندهد نشان این است ای خوش قد که آن شب بردیم بیخود بدان مه روم بسپردی