خورد و خواب

گذشت عمر سبکرو به خورد و خواب تمام به شوره زار مرا صرف گشت آب تمام

ز خورد و خواب دیدی رنج بسیار غم و اندوه ماندستی گرفتار

کنون ما به خونخواهی آن جناب نداریم آرامش و خورد و خواب

هوش دایم پیش مال و، گوش دایم وقف قال فکر یکسر خورد و خواب و، ذکر یکسر چون و چند

ز کینش مرا دور شد خورد و خواب ز چشمم روان گشت سیلاب آب

به مال و جاه چه نازی، که شخص نمرودی به خورد و خواب چه سازی که نفس حیوانی

تا چند باشی آخر از حرص نفس کافر ایمان به باد داده در خورد و خواب مانده

آنچه میدانیش دنیا خورد و خوابی بیش نیست وانچه میخوانیش گردون پیچ و تابی بیش نیست

کارت شب و روز خورد و خواب است فکرت همه کار ناصواب است

ز خورد و خواب بگذر همچو مردان ز بیداری نظر کن جان جانان