خود بشناس

گر فزون از قدر تو بستایدت نابخردی قدر خود بشناس و پای از حد خود بیرون منه

تو خود بشناس تا واقف شوی هان دل خود از بلای نفس برهان

تو خود بشناس و حق شو در حقیقت برون آ از هوا و از طبیعت

حد خود بشناس و بر بالا مپر تا نیفتی در نشیب شور و شر

تو خود بشناس تا جانان شوی کل ز دید خویشتن پنهان شوی کل

در حقیقت کی از آن دانا شوی عیب خود بشناس تا بینا شوی

نغمه داری در گلو ای بیخبر جنس خود بشناس و با زاغان مپر

تو خود بشناس کاینجا یار باتست حقیقت بیشکی دلدار با تست

ای جوهر پاک! قیمت خود بشناس بگذر ز ملا و ملأِ اعلی گیر

تو نه آنی کز کفت روحانیان شکر خورند قدر خود بشناس و قوت از خوان و خان کس مخور