خوار و ذلیل

گشته‌ام پیشِ خلق خوار و ذلیل زان که نه ریش دارم و نه سبیل

با سبکسار کس مکن صحبت تا نمانی حقیر و خوار و ذلیل

مرا که «ترکی» خوار و ذلیل و مسکینم بزرگوار خدایا! به خویش وامگذار

امان دهد ز بلا دوستان ایشان را عدویشان همه خوار و ذلیل و زار و نزار

هرکه با من دوست است او را کنی خوار و ذلیل وآنکه با من دشمن است او را ببخشی اعتبار

تا به کی گردم بر خاک درت خوار و ذلیل تا به کی باشم در دست غمت زار و نزار

در آن جا به هر کار پست و رذیل همی بگذرانند خوار و ذلیل

هر که زور و در کشیدی رنجها خواهد کشید با غم و انده شود یار و شود خوار و ذلیل

گه عزیزی را به یکدم می کنی خوار و ذلیل گاه خواری را همی سازی عزیز و محترم

گر نباشد یکی ازین سه دلیل باز مانی ز راه خوار و ذلیل