خشمناکی

فرستاده چو دید آن خشمناکی به رجعت پای خود را کرد خاکی

شه از خشمناکی چو غرنده شیر که آرد گوزن گران را به زیر

وقتی که خشمناکی با ما عتاب می کن بر هم‌ مزن جهانی کز ما بود ملالت

یکی بی خود از خشمناکی چو مست یکی بر زمین می‌زند هر دو دست

الا ای تیره گشته بخت شورم تو شیر خشمناکی منت گورم

وگر نه پس از آنچنان آشتی ره خشمناکی چه برداشتی

- خشمناکی به خواری پوزش نیارزد.

روزی به طریق خشمناکی شه دید در آن جوانِ خاکی

پس هرگاه چنین کسی در حالت انکار و بغض بمیرد بر سوء خاتمه مرده است، و وارد خواهد شد بر خدا مانند بنده گریخته خشمناکی که او را به قهر گرفته باشند و به نزد مولای خود برند.