خدمت دوست

کیست آنکو ندهد دل بچنین خدمت دوست کیست آنکو نکشد بار چنین خدمتگر

هر سجده که میکنی پی خدمت دوست گاهی که بترتیب کنی لایق اوست

دوستی را کجا سزاواری نیستی چون سزای خدمت دوست

کمر به خدمت من بسته اند عالمیان ازان زمان که کمربسته ام به خدمت دوست

اگرچه در خور او خدمتی نمی آید شویم معتکف آستان خدمت دوست

دختر مهربان خدمت دوست زشت باشد که گویمش نه نکوست

بهر بهشت بندد زاهد کمر بطاعت جز بهر خدمت دوست عاشق کمر نبندد

کمر ببست نزاری برای خدمت دوست چو بندگانِ دگر بر درش به مولایی

در خدمت دوست چادری آوردم وز شدت شرم آب رخ خود بردم

وقتی من بر دست وی آب می‌ریختم مر طهارت را، اندر خاطرم بگذشت که: «چون کارها به تقدیر و قسمت است، چرا آزادان خود را بندهٔ پیران کنند؟» گفت: «ای پسر، دانستم که چه اندیشدی. بدان که هر حکمی را سببی است، چون حق تعالی خواهد که عوان بچه‌ای را تاج کرامت بر سر خواهد نهاد، وی را توبه دهد و به خدمت دوستی مشغول کند تا این خدمت مر کرامت وی را سبب گردد.»