خاطئه

معنی کلمه خاطئه در لغت نامه دهخدا

خاطئه. [ طِ ءَ ] ( ع ص ) وصف مؤنث کسی که خطا کننده است. گناهکار : ناصیة کاذبة خاطِئة. ( قرآن 16/96 ). || ( مص ) مصدر اخطاء و هذه الصیغة نادرة فی مصادر المزیدات کعافیة مصدر عافی. ( اقرب الموارد ): و المؤتفکات بالخاطئة. ( قرآن 29/12 ).
خاطئه. [ طِ ءَ ]( ع مص ) گناه کردن. ( دهار )... این کلمه مصدر باب خطاء است و این صیغة بندرت در مصادر مزید می آید چون عافیه که مصدر مزید عافی است. ( اقرب الموارد ) ( تاج العروس ). || گناه. ( مهذب الاسماء ). جرم. اثم.

معنی کلمه خاطئه در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی خَاطِئَةِ: خطاکار
ریشه کلمه:
خطء (۲۲ بار)
«خاطِئَة» به معنای خطا است (معنای مصدری دارد) و مراد از خطا در اینجا، شرک و کفر و ظلم و فساد و انواع گناهان است.

جملاتی از کاربرد کلمه خاطئه

مـنـظور از كلمه (فرعون ) خصوص فرعون زمان موسى است ، و منظور از (من قبله )امت هاى قبل از وى هستند، كه چون او خدا را تكذيب مى كردند، و مراد از كلمه (موتفكات )دهـات قـوم لوط و اهـالى آن قـريـه ها است ، و كلمه (خاطئه ) باز مصدر در قيافه اسم فـاعـل اسـت ، و مـراد از ايـنـكـه فـرمـود: فـرعـون و امـت هـاى قـبـل از او و قـريـه نـشـيـنان قوم لوط خاطئه آوردند، اين است كه طريق عبوديت را به خطا پيمودند، و بقيه الفاظ آيه روشن است .