حنجر

دشمن ز دو پستان اجل شیر بنوشد بگذارد حنجر به دم خنجر پیکار

زآن دم که خون حنجر تو بر زمین چکید خون می چکد هنوز زچشمانم ای پدر!

خنجر تیزیست برو حنجر هر کس که بری حلقه به گوشیست درو حلقهٔ هر در که زنی

شمر بر حنجر شاه شهدا خنجر زد خواهرانش همه از دور تماشا کردند

آه در حنجر او خنجر گردد که کند از سر دشمنی از بیم تو و کین تو آه

تا زبان پارسی زنده است من هم زنده‌ام ور به خنجر حاسدِ دون بر دَرَد حنجر مرا

این خنجر کشیده و این حنجر حسین سرکونه بهر تست نیاید بکار من

وقف بر اوقات دانی از چه شد حکم خلود حنجر بدخواه او را وقف خنجر داشتند

حنجر غذا خورد ز غذا رست حنجرش پس او غذا دهد به غذا رسم حنجری

ز کوهش بصحرا فگندی و آنگه بخنجر بریدیش آنگاه حنجر