حظایر

معنی کلمه حظایر در لغت نامه دهخدا

حظایر. [ ح َ ی ِ ] ( ع اِ )ج ِ حظیرة. حظائر. جایها که درآن خرما خشک کنند. محوطه ها که از چوب و نی سازند.
حظایر. [ ح َ ی ِ ] ( اِخ ) نام موضعی به یمامه دارای نخلستانها. حظائر.

معنی کلمه حظایر در فرهنگ فارسی

جمع حظیره
نام موضعی به یمامه دارای نخلستانها

جملاتی از کاربرد کلمه حظایر

گه ز قدوس در حظایر قدس گردد او نقطۀ دوایر قدس
در روایتی گفته شده است که مؤمنان جن و فاسقان شیعه به بهشت نمی‌روند و در حظایری (دخمه‌هائی) بین بهشت و جهنم ساکن می‌شوند؛ اما برخی نیز این قول را غیرقابل اعتماد (نامعتبر) عنوان کرده‌اند و براساس آیاتی از قرآن درباب عمومیت ثواب مؤمنان جن را از اهل بهشت به‌شمار آورده و یا برخلاف ظاهر روایت در مرتبه‌ای از بهشت دانسته‌اند.