حسین ثقفی

معنی کلمه حسین ثقفی در لغت نامه دهخدا

حسین ثقفی. [ ح ُ س َ ن ِ ث َ ق َ ] ( اِخ ) ابن محمدبن حسین بن عبداﷲبن صالح بن شعیب بن فتحویه ثقفی دینوری مکنی به ابوعبداﷲ. محدث است. در نیشابور در ربیع الاَّخر 414 هَ. ق. 1023/ م. درگذشت و از ابوبکربن السنی روایت دارد. ( معجم المؤلفین از سیر النبلاء ج 11 ص 85 ) ( عیون التواریخ ج 13 ص 12 ) ( شذرات الذهب ج 3 ص 200 ).

معنی کلمه حسین ثقفی در فرهنگ فارسی

ابن محمد بن حسین بن عبدالله ابن صالح بن شعیب بن فتوحیه ثقفی دینوری مکنی به ابوعبدالله محدث است

جملاتی از کاربرد کلمه حسین ثقفی

بی‌بی مریم بختیاری، پیش از فتح تهران، مخفیانه با عده‌ای سوار وارد تهران شد و در خانه پدری حسین ثقفی، منزل کرد.
سردار بی بی مریم بختیاری قبل از فتح تهران مخفیانه با عده‌ای سوار وارد تهران شده و در خانه پدری حسین ثقفی منزل کرد و به مجرد حملهٔ علیقلی‌خان سردار اسعد به تهران، پشت بام خانه را که مشرف به میدان بهارستان بود سنگربندی نمود و با عده‌ای سوار بختیاری، از پشت سر با قزاق‌ها مشغول جنگ شد. او حتی خود شخصاً تفنگ به دست گرفت و با قزاقان جنگید. نقش او در فتح تهران، میزان محبوبیتش را در ایل افزایش داد و طرفداران بسیاری یافت به‌طوری‌که به لقب سرداری مفتخر شد.