حسن طلب

از حسن طلب سوخت لب اظهار کدام است مخمور نگه ساغر سرشار پسندد

مادر شکر به حسن طلب است آبستن نیست شکری که شکایت نبود بهتر از آن

ز خویش حسن طلب بین و در صبوحی کوش می شبانه ز لب در چکیدنست مخسپ

وصل تو برازنده حسن طلب کیست چشم تو نوازنده شرم و ادب کیست

به حرمان دل نهادن شوخی حسن طلب دارد خرابی‌ها بس است ای آرزو آباد کن ما را

صله نپذیرد و این حسن طلب نشماری خود تو دانی که چها کرده بامید امل

طلب حسن عنایت ز رخت بنده را غایت حسن طلب است

اول طلب مهر رخت داشت فغانی باشد به همان حسن طلب تا دم آخر

مرا از شکر نه کفران نعمت بسته لب دارد که شکر آشکارا بویی از حسن طلب دارد

پیش لعل تو بر لب جام لب نهم بین کمال حسن طلب