حسن طاعت

بپوش از دیدهٔ نامحرم شهوت عبادت را نهان کن در نقاب ظلمت شب حسن طاعت را

ملایک را چه سود از حسن طاعت چو فیض عشق بر آدم فرو ریخت

گفتا حلال گشت درختی که بُد حرام از حسن طاعتی که نمودید با خدا

تا دلم عابد روی تو شد ای کعبه حسن طاعتی کان به جز این بود مناهی دانست