حسن جلوه

اینک ز حسن جلوه طاوس کز شرف درگاه تو نشیمن اهل نظر شده است

تو چو خورشید جهان‌تابی و در کشور حسن جلوه کن جلوه که چون تو دگری پیدا نیست

غیب مطلق چیست در آن مستتر وان شهادت چیست حسن جلوه گر

باز آ و حسن جلوه ده و عرض ناز کن کان دل که بود صاف چو آیینه باقی است

حسن حسن جلوه کند گر چنین دل برد از شیخ و برهمن حسن

ز گرد هستی اگر پاک گشته‌ای خوش باش که حسن جلوه‌فروش است تا صفا اینجاست