حدثی

او نیز خود چه گوید لیکن به قدر خویش کو در قدم بود حدثی نوطهارتی

تا تو حدثی لذت تقدیس چه دانی؟ رو از حدثی سوی تبارک و تعالی

لاف مسیح می‌زنی بول خران چه بو کنی با حدثی چه خو کنی همچو روان کافری

که آن چنان حدثی تا که تو نگریی خون گمان مبر که به دریای آب برخیزد

(اما اگر پرسنده ای مر این مساله را به لفظی دیگر گرداند و گوید: خدای تعالی مر این عالم را اندر آن وقت آفرید که آفرید، ما مر او را گوییم که هنگام و وقت جز به حدثی ثابت نشود، چنانکه گوییم: بدان هنگام یا آن وقت که آفتاب بر آمد یا ماه فرو شد یا مرغ بانگ کرد یا جز آن. و چو عالم نبود هیچ حدثی نبود، لاجرم هیچ هنگامی نبود، و چو عالم پدید آمد، هنگام پدید آمد به پدید آمدن عالم، و آن آغاز حوادث بود. پس این سوال چنان باشد که همی پرسد که چرا پدید آمدن عالم به حدث بود؟ و این نیز محال است و جوابش آن است که گوییم: از بهر آنکه عالم قدیم نبود. و این قولی تمام است عاقل را. و لله الحمد.)