حاجی محله

معنی کلمه حاجی محله در لغت نامه دهخدا

حاجی محله. [ م َ ح َل ْ ل َ ] ( اِخ ) موضعی کنار راه چالوس به شهسوار، میان ولی آباد و شهسوار، در 455500 گزی تهران. رجوع به سفرنامه مازندران و استرآباد رابینو ص 24 و 125 و 151 و 154 شود.

معنی کلمه حاجی محله در فرهنگ فارسی

موضعی کنار راه چالوس به شهسوار است

جملاتی از کاربرد کلمه حاجی محله

این روستا در دهستان قره‌طغان قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۹۲۱ نفر (۲۲۴خانوار) بوده‌است. مردم حاجی محله از قومیت طبری هستند. مردم حاجی محله به زبان طبری (مازندرانی) سخن میگویند.
او در روستای حاجی محله گیلان به دنیا آمد. او دانش‌آموخته حقوق است.[نیازمند منبع] او مدرک کارشناسی ارشد حقوق تجارت بین‌الملل را از دانشگاه کاردیف انگلستان و دکتری اندیشه‌سیاسی از دانشگاه علامه‌طباطبایی دریافت کرد.