جوباره. [ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) جوبار. جویبار. رجوع به جوبار و جویبار شود. جوباره. [ رَ ] ( اِخ ) نام محله ایست از اصفهان. ( انجمن آرا ) : ای خداوند هفت سیاره پادشاهی فرست خونخواره تا که دردشت را چو دشت کند جوی خون آورد به جوباره عدد مردمان بیفزاید هر یکی را کند دوصد پاره.کمال اسماعیل ( از انجمن آرا ).
معنی کلمه جوباره در فرهنگ فارسی
نام محله ایست از اصفهان
معنی کلمه جوباره در دانشنامه آزاد فارسی
نام کنونی محله ای از اصفهان، مسکن یهودیان. هنگامی که آذر شاپوران مدینه جی را بنا کرد بر آن چهار دروازه نهاد که یکی از آن ها دروازه جوش بود که بعدها به دروازه جهودان مشهور شد. خورشید در دروازه اول خور طلوع و در دروازه جوش غروب می کرد. جوش یا جوش بُر یکی از دروازه های جی قدیم بود. جوش واژه ای کهن است و جوش بر، گوش بر، جوش بار، گوش باره شکل های دیگر آن است. واژه ای اوستایی از گِئوش به معنای گاو و نام یکی از فرشتگان مقدس و روز چهاردهم ماه نیز بود. بیرونی آن را جوش و روز گوش نامیده که در دی ماه، روز مقدس و جشن ایرانیان باستان بود. پس از آن که در دورۀ علاءالدوله کاکویه (۴۳۰ق) یهودیه و جی یکی شدند، یهودیه از محلات اصفهان شد و جوباره نامیده شد و محل اسکان یهودیان و محله خاص آنان گردید. گفته شده است محل جوباره به دلیل گذشتن جوی های آب از حیاط های آن به این نام مشهور شده است. اما برخی محققین آن را صحیح نمی دانند. در حال حاضر جوباره در شمال شرق چهارراه هاتف و خیابان جمال الدین عبدالرزاق است. جوباره فعلی از نُه محله به نام های میدان میر، لت فریالتور، دارالبطیح، سید احمدیان، درب دریچه (درجه) گود مقصود، سلطان سنجر، پاشاخ و یازده پیچ تشکیل شده است کوچه های این محله تنگ، کم عرض و پیچ درپیچ است. سطح حیاط خانه ها پایین تر از سطح کوچه ها بود. کوچه ها مسقف بود. این بافت بیشتر جنبۀ تدافعی محله را نشان می دهد.
جملاتی از کاربرد کلمه جوباره
محلهٔ تاریخی جویباره یا جوباره با ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود، یکی از مهم‌ترین هسته‌های فرهنگی و گردشگری شهر اصفهان محسوب می‌شود. جوباره اصلی‌ترین هستهٔ اولیهٔ شهر اصفهان است که منشأ آن به حکومت هخامنشی بازمی‌گردد. محلهٔ جوباره محلهٔ اصلی یهودیان اصفهان است، در دوره‌های گذشته محله‌ای یهودی‌نشین بود اما امروزه اکثر یهودیان این محله مهاجرت کرده اند.
خانه علامه فانی مربوط به دوره قاجار است و در اصفهان، محله جوباره ـ خیابان ولیعصر، کوچه سلطان سنجر واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ بهمن ۱۳۷۵ با شمارهٔ ثبت ۱۸۴۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.