جنید شیرازی

معنی کلمه جنید شیرازی در لغت نامه دهخدا

جنید شیرازی. [ ج ُ ن َدِ ] ( اِخ ) معین الدین ابوالقاسم. از شاعران و نویسندگان است. او راست : شدالازار فی حط الاوزار عن زوار المزار در مزارات شیراز و تألیف آن بسال 791 هَ. ق. است. این کتاب بتصحیح و تحشیه محمد قزوینی بسال 1328 هَ. ش. در تهران چاپ شده است. 2 - دیوان غزلیات وقصاید فارسی. این کتاب بسال 1325 هَ. ش. در تهران بطبع رسیده است. 3 - ذیل المعارف فی ترجمة العوارف. 4 - شرح احادیث نبویه. وی پس از 791 هَ. ق. درگذشته است. ( ریحانة الادب ج 1 ص 283 ) ( آثارالعجم ). و رجوع به مقدمه شدالازار بتصحیح و تحشیه محمد قزوینی شود.

معنی کلمه جنید شیرازی در فرهنگ فارسی

معین الدین ابوالقاسم از شاعران و نویسندگان است

معنی کلمه جنید شیرازی در دانشنامه آزاد فارسی

جُنِید شیرازی ( ـ شیراز پس از ۷۱۹ق)
شاعر، صوفی و تذکره نویس ایرانی. از مجلس درس ضیاءالدین ابوالوقت عبدالوهاب بن مظفر بهره مند شد و از او خرقۀ ارشاد گرفت. سعید نفیسی اشعار پراکندۀ جنید را از قصیده و غزل در بیش از هزار بیت گرد آورده است. از آثارش: تذکرۀ شدالازار فی حطّ الاوزار عن زوارالمزار در مزارات شیراز به عربی (تهران، ۱۳۲۸ش) که پسرش عیسی آن را با نام هزارمزار به فارسی ترجمه کرده است. هزار مزار به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۶۴ش).

معنی کلمه جنید شیرازی در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] «معین الدین ابوالقاسم جنید شیرازی» (وف ۸۰۰/ ۷۹۱ ق)، صوفی ، نویسنده و شاعر، متخلص به جنید و مشهور به شیخ الاسلام بود.
وی از خاندان های مشهور شیراز بود که بسیاری از علما و وعاظ از آن برخاستند. او مانند اجداد خویش، در جامع عتیق، به وعظ و تذکیر اشتغال داشت و بهترین اثر وی، «شد الازار فی حط الاوزار عن زوار المزار» است که راهنمایی برای زیارت مقابر بزرگان شیراز است و شامل ترجمه احوال ۳۱۵ تن از معاریف شیراز تا روزگار تالیف کتاب می باشد. این کتاب را فرزند او، عیسی، تحت عنوان: «ملتمس الاحباء خالصا من الریا»، به فارسی گزارش کرد که به «هزار مزار» یا «هزار و یک مزار» مشهور است. از جنید «دیوان» شعری حدود هزار و پنجاه بیت باقی مانده است.
عناوین مرتبط
شد الازار فی حط الاوزار عن زوار المزار (کتاب) .
منبع
نرم افزار جغرافیای جهان اسلام، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. رده های این صفحه : کتاب شناسی | کتب جغرافیا

جملاتی از کاربرد کلمه جنید شیرازی

کتاب شدالازار فی حط الاوزار عن زوار المزار در سال ۷۹۱ هجری قمری به قلم جنید شیرازی، شاعر و واعظ شیرازی نوشته شده است. این کتاب، راهنمای مزار افراد مشهوری است که در شیراز دفن شده‌اند. آخرین فرد از فهرست این کتاب، سعدی است که سال مرگ وی ۶۹۱ هجری قمری و محل دفن وی قبرستان مصلی روایت شده است. در این کتاب، علاوه بر توصیف ویژگی‌های سعدی، مقبرهٔ وی نیز توصیف شده است. نویسنده، بیشتر اشعار سعدی را در فضای تصوف و دربارهٔ مراحل و آفات طریق سلوک می‌داند و گزارش می‌کند که سعدی بسیاری از شیوخ و بزرگان زمان خود را ملاقات کرده و خود نیز صاحب کراماتی بوده است.