جان زمین

تا همچو جان زمین تن پاکش به بر گرفت او را هزار فخر برین چرخ اخضر است

جهان آباد، جایی خوشتر از جان زمینی خوبتر از باغ رضوان

عالی خداوند شمس دین تبریز از او جان زمین پرنور چون عرش مکین کاو رشک شد انوار را

بمعبود بیچون که چون گفت کن ز کتم عدم جان زمین بوس کرد