جان جهان

جان جهان که در دو جهان از برای تست یکباره زین معاینه مدهوش کرده‌ای

کون و مکان پرتویی از بود او جان جهان رشحه‌ای از جود او

گر تو ای جان جهان پا نگذاری به میان کار ایّام شود چون تن بی جان، مهمل

دل آزاد کانرا جای خود ساخت روان عاشقان جان جهان کرد

که ای جان جهان و جوهر من توئی در هژده عالم رهبر من

بگو، ای قاسم مسکین: چه‌ها داری؟ چرا داری؟ که من این عشق پنهانی از آن جان جهان دارم

گرچه یادم بشد از یاد تو ای یار عزیز یکدم از یاد تو غافل نبود جان جهان

جانی که گرامی‌تر از آن چیزی نیست ای جان جهان بی تو چکار آید ازو

تنت بجای نهفتن چنان بود که کشد به روی باده ز جان جهان نما پرده

تویی که: جان جهانی فزاید از لب لعلت منم که هر نفس از لعل جانفزای تو میرم