تیکو براهه

قدیمی‌ترین مؤسسهٔ پژوهشی در اروپا مجتمع رصدخانه - آزمایشگاه دانمارکی اورانی‌بورگ است که توسط تیکو براهه در جزیرهٔ ون، به عنوان یک آزمایشگاه نجومی سدهٔ شانزدهم برای اندازه‌گیری دقیق شمار ستارگان، راه‌اندازی شد.

تیکو براهه (۱۵۴۶–۱۶۰۱ م.) با تکیه بر مشاهدات ۳۵ ساله‌اش از حرکت مریخ،[الف] در ۱۵۸۸ نظامی از جهان هستی ارائه کرد تا «مزیت‌های فیزیکی مدل بطلمیوسی را با مزیت‌های ریاضیاتی مدل کوپرنیکی» ترکیب کند. در نظام براهه‌ای زمین در مرکز جهان قرار دارد و ماه و خورشید در دایره‌هایی به دور آن می‌گردند، ولی مدار دیگر سیارات (عطارد، زهره، مریخ، مشتری، و زحل) دایره‌هایی است به دور خورشید.

هیت نام نخستین موشک فضایی آماتوری دنیا است که هنوز آزمایش پروازی خود را پشت سر نگذاشته‌است. این پرتابگر فضایی قرار است فضاپیمای سرنشین‌دار تیکو براهه را به فضا حمل نماید. هیت توسط یک گروه از علاقه‌مندان دانمارکی به نام کپنهاک ساب‌اربیتالز ساخته شده‌است. ایده اصلی این کار متعلق به دو دوست دانمارکی به نام‌های پتر مادسن و کریستیان ون بنگت‌سو بوده‌است.

موشک هیت-۱ به همراه فضاپیمای کوچک تیکو براهه بر بالای آن مجموعاً ۹ متر طول و ۱٫۶ تن وزن دارد. موتور هیت یک موتور هیبریدی است به این معنی که هیت از سوخت جامد و اکسیدکننده مایع برای تولید پیشران استفاده می‌کند. تلاش ناموفق اول برای پرتاب هیت-۱ در پنجم سپتامبر سال ۲۰۱۰ از سکوی پرتاب شناوری که اسپوتنیک نامیده شده‌است و مشاهده تکان‌های شدید سکو و موشک سوار بر آن در اثر امواج دریا، شبهاتی ایجاد کرده بود که این حرکات ناخواسته می‌تواند باعث خطای مهلکی در نتیجه پرتاب گردد. اما نتایج بررسی داده‌های دریافتی از ژیروسکوپ‌ها و شتاب‌سنج‌های نصب شده در داخل فضاپیمای تیکو براهه نشان می‌دهند که حداکثر انحراف از صفحه پرتاب ایده‌آل همواره در محدوده مجاز قرار داشته‌است.

تیکو یک دهانه برخوردی ماه، واقع در ارتفاعات جنوبی قمری است، که به نام اخترشناس دانمارکی تیکو براهه (۱۵۴۶–۱۶۰۱م) نامگذاری شده‌ است.

نخستین مدل‌های کیهان‌شناسی که توسط یونانیان باستان و فیلسوفان هندی پدید آمدند، زمین-مرکز بودند و زمین را مرکز جهان می‌دانستند. با گذشت قرن‌ها، مشاهدات نجومی دقیق‌تر به نیکلاس کوپرنیک کمک کرد تا مدل خورشید-مرکزی را بر پایهٔ مرکزیت خورشید در منظومهٔ خورشیدی ارائه دهد. سر ایزاک نیوتن با بهره‌گیری از کارهای کوپرنیک و همچنین مشاهدات تیکو براهه و قوانین گردش سیاره‌ای کپلر، قانون جهانی گرانش را معرفی کرد.

به عنوان ستاره‌شناس سلطنتی، فلمستید نزدیک به چهل سال وقتش را صرف فهرست بندی، مشاهده و ثبت دقیق ستارگانی کرد که در نهایت، شمار آنان سه برابر بیشتر از مدخلهای کتاب اطلس ستارگان تیکو براهه شد که سرانجام در سال ۱۷۱۲ ایساک نیوتن، رئیس انجمن سلطنتی، به همراه ادموند هالی، کتاب فهرست شده ستارگان فلمستید را منتشر کردند.

مدل بطلمیوس از جهان هستی تا زمان کوپرنیک و تیکو براهه فصل‌الخطاب اخترشناسی باقی ماند.