تیغ پر

همی گفت رادا سواراسرا خداوند را تیغ پر جوهرا

تکش خان خروشنده چون پیل مست یکی تیغ پر خون گرفته به دست

نبی و دوده و هاشمی گوهرم خدا را یکی تیغ پر جوهرم

پر از رنگ یاقوت شد چهر تیغ پر از اشک الماس شد چشم میغ

رخ مرگ در تیغ پر خون ز پیش بدیدی چو در آینه چهر خویش

ای از تو خجل هزار رحمت آن دم که چو تیغ پر ز کینی

چو روبه شدند آن ددان دلیر تن از تیغ پر خون دل از جنگ سیر

ز غریدن کوس ترسان هژبر عقاب از تف تیغ پران در ابر

سر از تیغ پران چو برگ از درخت یکی ریخت خون و یکی یافت تخت

گه به تف تیغ پر دل سنگ گردد همچو موم گه ز آه سرد بد دل موم گردد همچو سنگ