توقیعات

در عرب مشتاق تصنیفات او خرد و بزرگ در عجم محتاج توقیعات او پیر و جوان

۸- توقیعات مبارکه خطاب به احبّای شرق

چون چراغی پردُهان است و ز توقیعات او دین تازی هست روشن چون چراغی پر دُهان

تمام توقیعات شوقی افندی چاپ نشده، ولی بسیاری از آن‌ها جمع‌آوری و به صورت کتاب منتشر شده‌است.

بر نگین ملک مهر از نقش توقیعات اوست مهر او ‌دارد هر آن کاندر کفایت ماهرست

- توقیعات، شامل دستورالعمل‌هایی خطاب به افراد

بخشی از توقیعات حجت بن حسن در پاسخ به پرسش‌های شیعیان در مورد مسائل عقیدتی مانند توحید، نبوت و امامت است. مهدی (حجت بن الحسن) در پاسخ به پرسش‌های مربوط به امامت، با اشاره به آیات قرآن و تأکید بر این که زمین هیچ‌گاه خالی از حجّت نبوده‌است و این سنّت الهی تا قیامت ادامه پیدا می‌کند، به وظیفه امام در تعیین امامِ بعد از خود پرداخته و خاطرنشان ساخته که پدرش (حسن عسکری)، وی را به امامت معرفی نموده‌است.

۱۲- ملا احمد ابدال مراغه‌ای؛ از شاگردان «سید رشتی» بود و بعد از او به باب مؤمن شد. او علاوه بر تبلیغ، مسئول رساندن بعضی توقیعات باب به مقاصد مختلف هم بود و در جنگ قلعه طبرسی کشته شد.

الا ای نامور صدری که توقیعات کلک تو تفاخر را همی روح الامین بر فرق سر بندد

توقیعات به پانوشته‌هایی در زبان عربی گفته می‌شد که حاکمان مسلمان و دیگر مقام‌داران در پایانِ نامه‌‌هایشان می‌نگاشتند که معمولاً درخواست‌نامه‌ها و شکایت‌نامه‌های مردمی بود. آنچه توقیعات را برجسته می‌کرد، در نگاه اول، نکته‌های هوشمندانه و کوتاهی تأثیرگذار آن بود که بیشتر آیه‌ای از قرآن، حکمتی پذیرفته، مثلی پرآوازه، بیتی از شعری مشهور بود. توقیعات در عصر عباسی بیش از هر دوره‌ای رواج یافت.

عدل او نوش روان گشته است کاندر وصف او بیتهای شعر توقیعات نوشروان بود

۱۵- حیات بهائی (جمع‌آوری توقیعات، تاریخ جمع‌آوری و نشر: ۱۹۷۲)

- توقیعات و تلگراف‌ها به مؤسّسات اداری بهائی در سراسر دنیا