توانا کن

معنی کلمه توانا کن در لغت نامه دهخدا

توانا کن. [ ت ُ / ت َ ک ُ ] ( نف مرکب ) تواناکننده. نیرومندکننده. قدرت دهنده :
جهان آفرین ایزدکارساز
تواناکن ناتوانانواز.نظامی.رجوع به توانا شود.

توانا کننده نیرومند کننده

فروغی ده این دیدهٔ کم‌ضیا را توانا کن این خاطر ناتوان را

بیا و دیده جانم به وصل بینا کن به بوی زلف خودم دلبرا توانا کن

ناتوان را برفق پیش آئی با توانا کنی توانائی