تلگراف در ایران

گلد اسمیت انگلیسی نخستین مدیر تلگراف در ایران بعنوان مامور وقت تعیین مرز سیستان انتخاب شد تا پس از انجام وظایف محوله نسبت به ارائه گزارش کار خود به تهران اقدام کند. متاسفانه در نهایت بی‌خبری دولت ایران، گزارش کمیسیون حکمیت مرزی در تهران به تایید و امضای میرزا ملکم خان ناظم‌الدوله بعنوان نماینده ایران در آن کمیسیون رسید. میرزا ملکم خان در حالی اسناد تعیین مرزهای سیستان را امضاء کرد که نه تنها منطقه سیستان را ندیده بود، حتی از چگونگی کار مطالعات مرزی و تعیین حدود مرزی نیز کمترین آگاهی را نداشت.

عباسعلی‌خان دنبلی نخستین ایرانی بود که زبان مورس را یادگرفت و نخستین کسی بود که نسبت به ارسال پیام به وسیله تلگراف اقدام کرد. او سپس رسماً به استخدام اداره پست و تلگراف درآمد. در روز ۲۷ اسفند سال ۱۲۳۶ گاه‌شماری هجری خورشیدی نخستین پیام توسط تلگراف در ایران از مدرسه دارالفنون به کاخ ییلاقی ناصرالدین شاه ارسال شد.

از سال ۱۸۶۵ اسمیت مدیر شرکت تلگراف در ایران بود و بسیار قادر به بهبود زیرساخت‌های محلی بود. او پس از دو سال از این انتصاب توانست با کمک مردم محلی به نصب سیم مورد نیاز یه طول ۱۲۰۰ مایل برای پیوستن تهران تا لندن دست یابد. اسمیت اشاره کرد که این وظیفه تحت شرایط دشوار انجام شد و مردم بومی را به عنوان یک ابزار از مستعمره نشینان دیدم.