تصبی. [ ت َ ص َب ْ بی ] ( ع مص ) فریفتن مرد زن را و در فتنه انداختن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || دل ببردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || خواندن زن کسی را به سوی بازی ( صبا )و مشتاق گردانیدن وی را آن زن. ( از ناظم الاطباء ).
معنی کلمه تصبی در فرهنگ عمید
۱. کودکی کردن. ۲. به لهوولعب پرداختن.
جملاتی از کاربرد کلمه تصبی
عقل بر ذاتش ازکبر به تصبی عرش بر قدرش از عظم بتابی