تسمعون

آيات (20) تا (23) : يأ يها الذين اءمنوا اءطيعوا الله و رسوله و لا تولوا عنه و اءنتم تسمعون.

از آنچه گذشت روشن گرديد اينكه بعضى از مفسرين در تفسير جمله (اذ تسمعون )گفته اند كه مرادش اين بوده كه : من از ذات رب العالمين مى پرسم و او از صفاتش خبر مى دهد تفسير صحيحى نيست ، براى اينكه سؤال فرعون از ذات ، ذات از حيث صفت بود، كه بيانش گذشت ، تازه موسى (عليه السلام )در پاسخ ، ذات را به وصف هم تفسير نكرد، بلكه عبارت رب العالمين را عوض كرده به جايش (رب السموات و الارض ) آورده ، خلاصه ، در عبارت دومى ، سماوات و ارض رابه جاى عالمين در عبارت اول آورد و گويا اشاره كرد به اين كه فرعون معناى كلمه عالمين را نمى فهمد.

و در صحيح خود آورده است كه پيغمبر خداى -صلى الله عليه وآله - قبر مادر خود سلام الله عليها را زيارت نمود و گريست و آنان را كه در اطرافش بودند، گريانيد.(249) و روايت شده است كه چون عثمان بن مظعون به رحمت الهى پيوست پيغمبر خداى-صلى الله عليه وآله - وارد شد و جامه از روى او برگرفت و ميان دو چشم او را بوسه داد و زمانى بر او گريست . چون جنازه را برگرفتند، فرمود: طوباك يا عثمانلم تلبسك الدنيا و لم تلبسها : خوشا بهحال تو اى عثمان دنيا تو را نپوشيد و نپوشيدى تو دنيا را.(250) و سعد بن عبادهرا بيمارى سخت پيش آمد. پيغمبر خداى -صلى الله عليه وآله - عيادتش فرمود و چون براو وارد شد، او را در غشوه ديد. فرمود: آيا مرده است ؟ گفتند، نه اى پيغمبر خداى ! پس آنحضرت گريست و چون اصحاب گريه آن حضرت را مشاهده نمودند، همه به گريه درآمدند. فرمود الا تسمعون ان الله لا يعذب بدمع العين ، و لا بحزن القلب و لكن يعذب بهذا - و اشار بلسانه - او يرحم . (251) بشنويد و بدانيد كه خداى تعالى به اشك چشم و اندوه دل عذاب نمى فرمايد، ولكن عذاب مى نمايد به اين واشاره به زبان مباركش كرد و فرمود يا رحم مى كند

الا تسمعون الى جواب اهل النار حين سئلوا (ما سلككم فى سقر؟ قالوا: لم نك منالمصلين )