ترس و باک

ده و دو تن آن پیر بی ترس و باک بیفکند از آن بدسگالان به خاک

برآسود بر خاک از آن ترس و باک غم و درد برد از دل ترسناک

گراینده باشد به یزدان پاک بدو دارد امید و زو ترس و باک

که دشمن همه خفته باشند پاک ندارد کس از ما به دل ترس و باک

همه از مردن و هلاک ایمن دل و جانها ز ترس و باک ایمن

زدیدار او میر بی ترس و باک بغرید چون ضیغم خشمناک

بدوگفت: ایمن شو از ترس و باک که یزدانت از هر گنه کرد پاک

که بر دست آن دیو بی ترس و باک فراوان شد از نامداران هلاک

لشکری از سرکشان در خدمتت بی ترس و باک زمره ای از صفدران در موکبت جان سپر

به حریم در تو دزد خیال شب به صد ترس و باک می آید