ترابش

خم طاقش فلک را گشته محراب ترابش در صفا بگذشته از آب

به بوتراب که شاه بهشت قنبر اوست فدای کعب و ترابش کواعب و اتراب

گرچه تشنه شود سرابش ده ور چو روغن شود ترابش ده

در پهنه بعد کشتن بر نی پس از بریدن سر رفت بر سپهرش تن سود بر ترابش