تجزیه گر

نمونه دیگری از سازنده‌های تجزیه گر متا دو است که اولین بار در سال ۱۹۶۲ توسط وال شوور منتشر شد. متا دو گرامر و قاعد تولید کد را قبول می‌کرد و می‌توانست زبان خود و دیگر زبان‌ها را کامپایل کند. متادو دو اولین نسخه مستند شده متاکامپایلر بود. همچنین متادو به یکی از اولین نمونه‌های ماشین مجازی ترجمه شد.

اولین کامپایلر-کامپایلر برای استفاده به این نام توسط تونی بروکر در سال ۱۹۶۰ نوشته شد و برای ساخت کامپایلرهای برای کامپیوتر اطلس در دانشگاه منچستر مورد استفاده قرار گرفت، همانند کامپایلر اوتوکد اطلس. هر چند با کامپایلر-کامپایلرهای مدرن بسیار متفاوت بود، و کامپایلر-کامپایلر امروزه تعریفی مابین کامپایلر عمومی با قابلیت شخصی‌سازی بالا و یک زبان با قابلیت توصعه‌پذیری نحو آن می‌تواند داشته باشد. نام کامپایلر-کامپایلر برای سیستم بروکر به متراتب مناسب تر است تا کامپایلر-کامپایلرهای مدرن، که به صراحت با نام سازنده تجزیه گر نامیده می‌شوند. به اطمینان می‌توان گفت که نام کامپایلر-کامپایلر پس از یاک به صورت عمومی مورد استفاده گرفت هرچند کار بروکر همچنان حائز اهمیت است.

و یک تجزیه گر نزولی بازگشتی ممکن است هنگام تجزیهٔ گرامری که دارای این قانون است در یک دور بی نهایت بازگشتی بیفتد.