تبق

معنی کلمه تبق در لغت نامه دهخدا

تبق. [ ت ُ ب ُ ] ( اِ ) چاقچور.

معنی کلمه تبق در فرهنگ فارسی

چاقچور

جملاتی از کاربرد کلمه تبق

و قیل: لا تبقی حیّا و لا تذر میّتا کقوله: «لا یَمُوتُ فِیها وَ لا یَحْیی‌».
فَلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ قال مجاهد: هو النّار کلّه و فی القرآن اقسام باجزاء النّهار و المراد بها النّهار، و الشّفق: الشّعاع، و هو فی العربیّة فی الحمرة اکثر. قال ابن عباس و اکثر المفسّرین: هو الحمرة الّتی تبقی فی الافق بعد غروب الشّمس.
اما انوار صفات جلال که از عالم قهر خداوندی است فنا الفنا و فناءفناءاقنا اقتضا کند و بیان از شرح آن عاجز و قاصرست. اول نوری پدید آید محرق که خاصیت «لا تبقی و لا تذر» آشکارا کند که بحقیقت هفت دوزخ از پرتو آن نورست و ۱۰انوار صفات جمال مشرق است نه محرق و انوار صفات جلال محرق است نه مشرق و هر فهم و عقل ادراک این معانی نکند بل که گاه بود که نور صفات جلال ظلمانی صرف بود و عقل چگونه فهم کند نور ظلمانی که عقل «الجمع بین‌الضدین» محال شناسد.
تفنی الکواکب فی السماء و انها لکواکب تبقی الی الدهر
وزد علیه قبلة وخذ بهذا القدر فالعمر ظل زایل فلا تبق بالعمر
انت تبقی به اذا جدت انت تحیی به اذا عدت
- عن رسول الله (صلى الله عليه وآله ): انمامثل الصلاه فيكم كمثل السرى - و هو النهر - على باب احدكم يخرج اليه فى اليوموالليله يغتسل منه خمس مرات ، فلم يبق الدرن معالغسل خمس مرات ، ولم تبق الذنوب مع الصلاه خمس مراتب . (426)
وَ لِلَّهِ مِیراثُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ همانست که جای دیگر گفت: إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَیْها یعنی یفنی اهلها، و تبقی الأموال و الأملاک، و لا مالک الّا اللَّه عزّ و جلّ.