تئودوره

معنی کلمه تئودوره در لغت نامه دهخدا

تئودوره. [ ت ِ ءُ دُ رِ ] ( اِخ ) اسقف کورس بوده و در حدود سنه 460 م. فوت شده و در مجادلات و مباحثات دینی نصف اول قرن پنجم فعالیتی نشان داده ، تاریخ روحانیون سالهای 324-429 م. را برشته تحریر درآورده است. ( ایران در زمان ساسانیان کریستن سن ترجمه یاسمی چ 2 ص 94 ). رجوع به تئودوره سیری شود.

جملاتی از کاربرد کلمه تئودوره

این خط برای قدردانی از تئودوره فون کارمان (۱۹۶۳–۱۸۸۱) مهندس و فیزیک‌دان مجارستانی ـ آمریکایی که قبل از هر چیز یک هوانورد و فضانورد فعال نیز بود «خط کارمان» نامیده می‌شود. او برای نخستین بار از راه محاسبه به این نتیجه رسیده بود که در حدود چنین ارتفاعی جو زمین برای حمایت از پرواز و هوانوردی، بیش از حد نازک می‌شود. یک وسیلهٔ نقلیهٔ هوایی در این ارتفاع ناچار است که سریعتر از سرعت مداری پرواز کند تا بتواند به اندازهٔ کافی نیروی برا یا (برداشت آیرودینامیکی) و (صرف نظر از نیروی گریز از مرکز) برای نگهداری خود تولید کند. افزایش ناگهانی دما و تعامل با تابش پرتوهای خورشیدی درست در زیر این خط قرار دارد که خود خط را در درون ترموسفر قرار می‌دهد.