بیجاده لب. [ دَ / دِ ل َ ] ( ص مرکب ) کسی که لب وی سرخ مانند مرجان باشد. ( ناظم الاطباء ). سرخ لب : نه زال و نه آن ماه بیجاده لب بخفتند یک هفته در روز و شب.فردوسی.عنبرین خطی و بیجاده لب و نرگس چشم حبشی می و حجازی سخن و رومی دیم.فرخی.بیجاده لبا من از فراقت رخساره چو کهربای کردم.سوزنی.
معنی کلمه بیجاده لب در فرهنگ فارسی
کسیکه لب وی سرخ مانند مرجان باشد
جملاتی از کاربرد کلمه بیجاده لب
بیجاده لب و یاسمن اندام منی شادی و نشاط و راحت و کام منی
دوست دارم کودک سیمینبرِ بیجاده لب هر کجا زیشان یکی بینی مرا آنجا طلب
دو عاشق را دل از ناله بیاسود دو بیجاده لب از بوسه بفرسود
بیجاده رنگ باده و بیجاده لب حریف بیجاده پیش خدمت بیجاده آمده است
ای کودک زیبا سلب سیمین بر و بیجاده لب سرمایهٔ ناز و طرب حوران ز رشکت در تعب