بیتک

هان نمیگویم از عهده آن بیرون آی کاینچنین بیتک ها از پی تنبیه بود

وقتی بران شدم‌ که به دیوان رقم ‌کنم ز اوصاف تیغ‌جان‌شکرت بیتکی سه‌چار

گویم خطکی و بیتکی چند از نعمتهای این جهانی

این دو بیتک اگرچه طیبت رفت تا دگر صورتیت ننماید

درخواه کزان زبانِ چون قند تشریف دهد به بیتکی چند

و در برخی روایات آمده‌است که آیین خواستگاری با حضور عموی محمد، ابوطالب و ورقة بن نوفل پسر عموی خدیجه، که مردی دانشمند و گریزان از پرستش بت‌ها بود، انجام شد. پس از خواندن خطبه عقد توسط ابوطالب، محمد از جای برخاست و آماده رفتن شد. در این هنگام خدیجه به او گفت: «إلی بیتک فبیتی بیتک و أنا جاریتک»؛ به سوی خانهٔ خود بیایید که خانهٔ من خانهٔ شما و خودم خدمتکار شمایم. به گفتهٔ محمد هیچ‌کدام از زنان او به اندازهٔ خدیجه نزد او گرامی نبوده‌اند. او تا زمان حیات خدیجه با زن دیگری ازدواج نکرد.

پس آنگه بیتکی تلقین من کرد که زیب یک جهان اشعار باشد

وین دو بیتک نیارم اندر بست با گرانباری من مسکین

شیخ گفت روزی عایشۀ صدیقه رضی اللّه عنها به نزدیک رسول درآمد از عروسی، رسول صلی اللّه علیه گفت یا عایشه عروسی چون بود،خوش بود، کسی بود که شما را بیتکی گفتی؟

چون بدان خسرو شیرین ملاحت برسی بیتکی چندش ازین مخزن اسرار بگو

نقل است که صادق را دیدند که خزی گرانمایه پوشیده بود. گفتند: یا ابن رسول الله هذا من زی اهل بیتک.