بی کم و کاست

در راستی آنکه بی کم و کاست بود سرسبز و سرافراز بهر جاست بود

سر موی ترا دو کون بهاست زانکه هستی دو کون بی کم و کاست

در لعل یار پیداست پیوسته بی کم و کاست اسکندر آنچه میخواست از آب زندگانی

همه ارواح قدسی بی کم و کاست علم ها برکشیده از چپ و راست

این سخن عرضه کرد بی کم و کاست بهر موعود خویشتن برخاست

اگر مجموعه مجموع اسماست بود او ختم مطلق بی کم و کاست

در هند اگر کسی نرنجد از راست گویم طبقات خلق را بی کم و کاست

ماه اگر ماه شب چارده است بی کم و کاست به او می ماند

آنجا چو رسید بی کم و کاست بسیار دوید از چپ و راست

بدانستی امروز بی کم و کاست بزرگی کرا شهریاری که راست