بی مروت

بیا که سوخت مرا هجر بی مروت تو کباب کرد مرا درد و داغ فرقت تو

کینم بدل تو بی مروت پنهان در سنگ چون شرار است

خزان بی مروت کرد بیدادی درین گلشن که برگ عیش می دانند مردم بینوایی را

شبها به بزم مدعی ای بی مروت جا مکن آرام جان او مشو، آزار جان ما مکن

بدان رسید که از پرتو عدالت تو به گوسفند شود گرگ بی مروت یار

حسین آغشته در خون وختم رسل غمگین یزید بی مروت را ز قتلش شادمان کردی

مرا ای بی مروت مهربان گردی چه خواهد شد ز روی مرحمت آرام جان گردی چه خواهد شد

بر مردم زمانه چه رحمت کند، کسی؟ با بی مروتان چه مروت کند کسی؟

نگذاشتند نقش مرادی به اهل بیت ایمان ز بی مروتی خویش باختند

داد درس دلبری بی مهر استادت ولی بی مروت هرگزت تعلیم دلداری نداد