بی شبه

مذاقم کامیاب لقمهٔ بی شبه می گردد دمی کز جور گردون بر جگر دندان بیفشارم

فریدون حشمت اسکندر خصالی غلط گفتم که بی شبه و مثالی

والا در گنج کُنتُ کنزاً بی شبه و نظیر گوهر عشق

گر به نومیدی از این در برود بندهٔ عاجز دیگرش چاره نماند که تو بی شبه و نظیری

ز روی عجز با حق گفت در راز که ای کوینده بی شبه و انباز

اگرچه در وفا بی شبهی و دیس نمی‌دانی تو قدر من ازندیس

ابروی دلدار من مانا که محراب دعاست هر دعا کانجا شود بی شبه گردد مستجاب

تا خرقه ی صوفی به می صاف نشویند بی شبه ی آلایش تزویر و ریا نیست

بی شبه خدانی و لیکن نی دانم از خدا جدایت

در شب معراج کان یکتای بی شبه و نظیر جامه صورت زروش افکنده در آرامگاه